Ken je ’Supernatural’ van Eric Kripke? De serie is al oud, de eerste aflevering werd zo’n honderd jaar geleden uitgezonden (op 13 september 2005 om precies te zijn). De game sluit het vijftiende (!) Seizoen af, dat op 19 november 2020 een einde maakte aan de Winchester-broers-saga, na in totaal 327 (!!) afleveringen. De volgende tekst is geen klassieke recensie met evaluatie van afzonderlijke elementen zoals cast, implementatie en dergelijke. Het is eerder een vrije stroom van mijn bewustzijn van productie, waar ik vroeger erg van hield, en nu… stop! Laten we niet vooruitlopen op de feiten.
Het verhaal gaat over Sam (Jared Padalecki) en Dean (Jensen Ackles) Winchesters, die op allerlei paranormale en onnatuurlijke monsters jagen. Weerwolven, vampiers en geesten zijn slechts de eenvoudigste voorbeelden, want er zijn ook minder populaire monsters bekend uit lokale legendes. En dit zijn enkele wendigo’s, en dit zijn leviathan, en dit zijn andere kachina’s of shōjō. Plus engelen, aartsengelen, demonen, God, Lucifer en de hele bijbelse menagerie.
Er is één hoofdverhaallijn, maar we krijgen vaak afleveringen die in de volksmond MotW (monster van de week) worden genoemd, waarin de jongens gewoon een strafzaak oplossen en een klootzak doden / neutraliseren die terreur verspreidt in het gebied. Het geheel is in de conventie van een horrorfilm voor tieners met komische elementen. Er zijn enkele sensationele afleveringen waarin niet alleen de makers zichzelf bespotten, maar zelfs zichzelf spelen.
Ik moet toegeven dat ik jongens in de hoofdrollen erg leuk vind (zowel personages als acteurs, hoewel hun werkplaats … nou ja, passend slecht is volgens het productieniveau). Ik hou van de sfeer, grappen maken over mijn eigen conventie, en de eerste 4-6 seizoenen was ik ook sterk betrokken bij het hoofdplot. Je weet wel, familiedrama, een vermiste vader, problemen met relaties binnen de sociale basiscel, alles tegen de achtergrond van de naderende apocalyps en vage omgang met de duivel die op het minst verwachte moment aan het licht komen. Als je de conventie voelt en een oogje dichtknijpt voor domme dingen, kun je een geweldige tijd hebben en een emotionele band met de personages hebben.
Vanaf het zevende seizoen (waar leviathans verschijnen) zie je echter de typische symptomen van een aanslepende serie. Steeds minder ideeën, en MotW-afleveringen veel leuker en interessanter dan het basisverhaal van de volgende serie op de achtergrond. Een ander hoogtepunt van de saga vindt plaats in het elfde seizoen, en ik zal zonder te kloppen toegeven dat ik deze afleveringen rond 2016 met wilskracht heb gekweld en opgaf om meer te kijken.
Maar toen het complete ”Supernatural” uitkwam op Amazon Prime en seizoen vijftien het laatst werd aangekondigd … nou, aangezien je het licht aan het einde van de tunnel kunt zien en ik er niet van houd om dingen in de war te laten (vooral als het een show die ik leuk vond)? Er bleef niets anders over dan de seizoenen 12-14 in te halen en de saga uiteindelijk af te ronden met seizoen 15.
Ik zou willen zeggen dat het de moeite waard was. Ik zou willen zeggen dat ik een bepaald stadium heb afgesloten, maar ik lijd wreed. Ik ben pas aan het einde van de 13e reeks en ik moet toegeven dat het erg moeilijk is. Was er eerder een duidelijk gebrek aan ideeën, nu is het hergebruik van personages, plots en motieven zo geavanceerd dat je tanden pijn doen als je ernaar kijkt. Waar ooit humor was, is er tegenwoordig een geforceerde en geen tophumor. Waar het vroeger serieus en soms zelfs dramatisch was, is er tegenwoordig onbedoelde zelfparodie. Meerdere keren op podia die bedoeld waren om emoties op te wekken, barstte ik letterlijk in lachen uit.
Ik geef het toe zonder te slaan: ik weet niet of het ouderdom is, chagrijnig of zoiets, maar het is moeilijk om naar te kijken. Vroeger was het een echte, goed bewerkte climax in de seizoensfinale, en nu sterft elke andere aflevering bijna uit. Het is niet bekend wie de belangrijkste slechterik is en waarom dit allemaal gebeurt. Alsof niemand deze chaos beheerste. Ik slik de conventie, omdat het een puur kamp is (je kunt ”campy” anders vertalen?) En de serie is altijd zo geweest, maar jongen, is er een piloot bij ons? Of anders: je ziet dat hij niet vliegt, maar komt hij er wel in?
Ik dacht dat de twaalfde serie een ongeluk op het werk was en een inzinking in vorm, maar wat er in de dertiende serie gebeurt, schreeuwt om wraak. Emoties schieten als paddenstoelen uit de grond, het hoofdplot ziet eruit alsof het het hele seizoen zonder plan werd uitgevoerd en bestond uit ideeën van zwakke ”fanficies”. Zelfs de dialogen beginnen je te doen knarsen, en het woord familie wordt hier vaker genoemd dan in de laatste afleveringen van ”Fast and the Furious”. Het is triest om het te zien.
Ik weet niet of ik het (on)gelukkige einde zal halen en hoe lang ik genoeg kracht zal hebben. De goeroe van de Poolse “Supernatural” fandom, Magda ’Cathia’ Kozłowska, schreef me: “Het zal niet beter worden. Er is een bloedbad. Er is chaos ”die mijn humeur voor geen cent verbeterde, maar ik vlieg door het momentum. Misschien kan ik het. Dan zal ik meer alinea’s toevoegen aan de bovenstaande tekst en tot slot de sage van de gebroeders Winchester samenvatten. Voor nu raad ik je seizoenen 1-6 aan. Solide, ietwat cheesy entertainment met elementen van horror en comedy voor tieners. Perfect voor langzame dosering, niet voor dribbelen. Je hoeft niet eens bijzonder gefocust te zijn.
